Albania – 28 Septembre 2002

Un ouvrage sur la "dynastie des Zogu" vient de paraître à Paris

Le politologue et analyste bien connu, Patrice Najbor, de nationalité française, vient de publier un livre intitulé "La dynastie des Zogu". 

Grand ami des Albanais, l'auteur de cet ouvrage a rapporté des évènements historiques dont l'intérêt ne fait aucun doute. La préface du livre de Patrice Najbor a été écrite par le Roi Leka I^er et est une réponse à la déformation de l'histoire nationale par le régime communiste. L'époque glorieuse de la monarchie sous Zog I^er, Roi des Albanais, trouve sa place véritable.

Le politologue, Patrice Najbor, a une longue expérience des affaires albanaises. Diplômé en sciences politiques à Paris, il a visité de nombreuses fois l'Albanie et a apporté une grande contribution au peuple, par les convois humanitaires qu'il dirigea vers le territoire nationale à partir de 1992. 

Depuis plusieurs années, il fait partie du staff en qualité de conseiller du bureau de Paris de la Cour Royale en collaboration avec le neveu du Roi Zog, Skender Zogu et le commandant Hylle Spahija.

Cet ouvrage, publié par "Textes&Prétextes" analyse non seulement les faits des souverains de l'époque mais aussi éclaire l'opinion sur l'oeuvre et les mérites du Roi Zog I^er et souligne le rôle joué par la monarchie constitutionnelle pour sauvegarder l'union de la nation face aux ennemis extérieurs.

Le livre "La dynastie des Zogu" sortira bientôt dans les librairies en langue albanaise. La traduction sera assurée par l'Institut International des Etudes Monarchiques sous la direction de M. Bardhyl Kulla. 

Dans cet ouvrage, on trouve, également, des documents, des interviews et des extraits importants, qui serviront aux successeurs du Roi Zog I^er.

La sortie en France de cet ouvrage a reçu un accueil chaleureux et soulevé un grand intérêt.

Albania – 28 shtator 2002

Botobet në Poris, monogrofia "Dinastia Zogu"

Politologu dbe publicisti i njo­hur francez, mik i madh i shqiptarëve, Patrice Najbor, ka publikuar ditët e fundit në Francë librin monografik "Dinastia Zogu" (La Dynastie des Zogu).

Ky libër përmes portretizimit te dinastsë zogiste, ka bërë një asje mjaft origjinale e cilësore me historinë tonë kombëtare, duke shfrytëzuar burime historike të shumta. Parathënia e këtij libri është shkruar nga vetë Leka Zogu, i cill e çmon librin jo vetëm si një çmotivim total të intrigës së propagandës komuniste për mretërinë e Ahmet Zogut dhe pasuesit e tij, por edhe një kontribut të çmuar për të vërtetën e vetë historisë sone te lashtë kombëtare. 

Politologu i shquar Najbor, nuk është rastësisht në ndërmarrjen e tij shqiptare jofort të lehtë. Bajbor është njohës i thellë i çështjes shqiptare dhe historisë se saj. Ai ka doktoruar në shkencat politike në Paris, me një temë për marrëdhëniet ndërkombëtare të Shqipërisë, duke u fokusuar në një periudhë shpërthyese, siç ishte viti 1992. Ai e ka vizituar Shqipërinë herë pas here, si dhe është i njohur si organizator i aktiviteteve humanitare për vendin tonë. Prej shumë vitesh, Najbor ka qënë këshilltar pranë zyrës së Oborrit Mbretëror në Paris, drejtuar nga z. Skënder Zogu dhe Y. Spahia.

Ky libër, i botuar nga shtëpia botuese ''Textes&Pretextes", përveç vlerave te posaçme që përcjell me stilin e princërve të letërsisë botërore, përmban edhe mesazhin e përgjegjësisë së historiografisë sonë, për të korrektuar të pavërtetat, të cilat, duke errësuar një figurë si Mbreti Zog dbe vitet e monarkisë zogiste, kanë cënuar edhe një periudhë të tëtë të his­torisë së popullit shqiptar.

Libri "Dinastia zogu" së shpejti do të dalë në libraritë shqiptare në gjuhen shipe, i përkthyer dhe botuar me kontributim e Institutit Ndërkombëtar të studimeve Monarkiste, nën drejtimin zotit Bardh Kulla. Në këtë libër, përveç vëzhgimeve analizave të holla të autorit për mo­     mente historike të rëndësishme të dinastisë Zogu, përfshihen edhe dokumente autentike të cilat kanë shënuar pika kthese për fatin e pasardhësve të monarkut Zog. Libri në fjalë ka pasur një jehonë shumë pozitive në Francë dhe ka ngallur një interes të madh. Per historiografinë dhe njerëzit e letrave dhe medias botimi i këtij libri është një kontribut i çmuar.

DINASTIA ZOGU

Nga Patrice Najbor

 Mirënjohje!

Dëshiroj të shpreh mirënjohjen time të thellë Naltmadhërisë së Tij Leka I - Mbret i shqiptarëve për bashkëpunimin sbumë të çmuar që më ka ofruar si dhe për besimin që ka dëshmuar ndaj meje. 

Veçanërisht dua të falenderoj Z.Skender Zogu, nip i Mbretit Zog dhe kushëri i Mbretit Leke për disponueshmërinë, ndihmën e tj, dëshmitë dhe miqësinë e pakursyer për mua. 

Shpreh gjithashtu mirëndohjen time për komandantin Hyllë Spahia, përfaqësues i N.M.T Leka I në Francë për gatishmërinë, mbështetjen dhe besimin e dhënë prej tij. 

Falenderimet e mija i drejtohen gjithashtu Z. Sulejman Gjanaj, sekretar i rnarrëdhënieve ndërkombëtare i Partisë "Lévizja e Legalitetit", i cili më ka ndihmuar prej vitesh me informacione mjaft të rëndësishme.         

LA DYNASTIE DES ZOGU

Par Patrice Najbor

Remerciements

De plus, je remercie vivement, et tout particulièrement, M. Skender Zogu, neveu du roi Zog et cousin du roi Leka, pour sa disponibilité, son aide, ses témoignages et toute l'amitié qu'il a bien voulu m'accorder. 

J'exprime aussi ma reconnaissance au commandant Hylle Spahija, Aide de camp de S.M. Leka I^er, pour sa serviabilité, son soutien et sa confiance. 

Mes remerciements s'adressent aussi à M. Suleman Gjanaj, Secrétaire chargé des Relations extérieures du Parti de La Légalité d'Albanie, qui m'a communiqué de précieuses informations depuis plusieurs années. 

Enfin, je remercie tous ceux qui m'ont soutenu et aidé, notamment, Nathalie et Irène.

Parathënje

Kjo vepër, pub likuar nga Patrice Najbor vjen në një moment të turbullt të historisë bashkëkohore kur Ballkani është rik­thyer në traditën e tij të një fuqie baro­ti. 

Mbi gjithçka ky libër ka meritën të korrigjojë ga­bimet e shumta që dominu­an historinë e Shqipërisë të inspiruara nga propaganda komuniste e Enver Hoxhës dhe e nacional-shovinizmit serb.

Para së gjithash, sh­qiptarët janë populli ndër më të vjetrit e gadishullit Ball­kanik. Duhet mbajtur mirë në kujtesë se shqiptarët, pasardhës të Ilirëve, janë një popullsi indo-europiane, e cila u instalua në bregde­tin Dalmat nga fundi i epokës së bronxit. Astronomi dhe gjeografi Klodtolemeu ka folur për herë  të parë për shqiptarët (Albanoi) në një nga tekstet e tij të shek.II (era jonë). 

Nga ana tjetër Shqipëria u kristianizua që në shek.I me Shën Astin në Durrës dhe Shën Donatin në Vlorë. Feja katolike arrin kulmin e saj në shek.XII kur djali i dytë i Luigjit VIII, dhe vëllai i Shën Luigjit, Mbret Karli I d'Anzhu i Siçilisë bëhet "Rex Albania" më 1272. 

Në vijim, shqiptarët të udhëhequr nga Heroi Ko­mbëtar Gjergj Kastrioti (Skënderbeu) (1403‑1468), i rezistojnë Perandorisë Oto­mane gjatë 25 vjetëve, nga fundi i shek.XV, ndërkohë që dinastia serbe e Karag­jorgjeviçëve nuk ngriti krye veçse me 1804.

Kala e pamposhtur e Krishtërimit (antemuralis christanitatis), Skënderbeu u mbiquajt "Atlet i Krishtit" (Athleta Christi) nga vetë Papa Piu II (1458-1464) dhe Papa Nikolla V (1447-1455) i akordoi aij titullin "Kampion dhe mburojë e krishtërimit". Ndërsa Papa Kaliksti III (1444-1458) do të thoshte për të "Për besnikërinë ndaj fesë së krish­terë, ai (Skënderbeu) len pas për nga mer­itat të gjithë princat e tjerë katolikë".

Në përfundim, pas vdekjes së Skënder­beut, Sulltan Mehme­ti II do të deklaronte "Fatkeqësi për Krishtërimin, i cili humbi shpatën dhe mburojën e vet". 

Ndërkohë, Shqipërisë ju hoqën padrejtësisht nga Fuqitë e mëdha 2/3 e territorit të saj. Që nga Traktati i Berlinit, duke vazhduar me Konferencën e Ambasadorëv në Londër (1913), kombi shqiptar u nda padrejtësish mes Shqipëri, Serbi, Mali i Zi Maqedoni dhe Greqi.

Pikërisht në këtë kontekst shumë të rëndë, del në skenë Ahmet Zogu, pasues  i denjë i një fisi famëmadh shqiptar, në fillim si komandant i zoti ushtarak e më vonë një kryeburrë shteti suksesshëm. Ai ia dedikon dhe sakrifikon tërë jeën e tij për mbrojtjen e interesave kombëtare dhe në vazhdim për krijimin themeleve të një shteti modern shqiptar.

Autori nënvizon me të drejtë rëndësinë e titullit "Mbret i Shqiptarëve" sepse aty kristalizohen të gjithë aspiratat legjitime të bashkimit të shqiptarëve që jetojnë në trojet e tyre stërgjyshore.

Një pjesë e librit bën fjalë për veprën, përkushtimi dhe luftën time e për çështjen kombëtare dhe bashkimin mbarëkombëtar të kombit shqiptar. Në përfundim libri portretizon Princin Leka II, trashëgimtarin e Kurorës Mbretërore Shqiptare, i cili  simbolizon shpresën e ardhshme të të gjithë bashkëatdhetarëve tanë.

Leka I

Préface

L'auteur, spécialiste de la géostratégie des Balkans et grand connaisseur de la question albanaise, a su faire une description objective et impartiale de la lutte du peuple albanais pour sa liberté et de la grande épopée de la dynastie des Zogu. Les nombreux séjours qu’il a effectués sur place et l'aide qu’il a apportée  au peuple albanais durant la période difficile vers la transition démocratique, lui ont attiré de nombreuses sympathies et lui ont permis de mieux appréhender l'esprit de ces fiers et rudes guerriers des Alpes du Sud. 

Par ailleurs, ce livre a le mérite de corriger la multitude d’erreurs introduites dans l’histoire de l'Albanie tant par la propagande communiste d'Enver Hoxha que par les nationalistes serbes. 

Tout d'abord, les Albanais sont l'un des peuples les plus anciens de la Péninsule. Il faut garder en mémoire que les Albanais, qui descendent des Illyriens, peuple indo-européen, s'installèrent dans la région de la côte dalmate à la fin de l'âge du bronze. L'astronome et géographe, Claude Ptolémée, parla pour la première fois d'Albanoï dans un de ses textes du II^ème siècle de notre ère. 

Toutefois, théâtre de nombreuses invasions pendant près de dix siècles, c’est seulement en 1190, que le premier Etat albanais fut créé avec la principauté d'Albanie. A titre de comparaison, l'arrivée des slaves, les serbes actuels, dans la Péninsule balkanique ne remonte qu'à la fin du XII^ème siècle avec l'émergence de la dynastie des Nemanjic. 

Par ailleurs, l'Albanie fut christianisée dès le I^er siècle avec Saint Asti à Durrës et Saint Donat à Vlora. La religion catholique connut son apogée au XIII^ème siècle, lorsque le dixième fils de Louis VIII et frère de Saint Louis, le roi de Sicile, Charles I^er d'Anjou, devint "rex Albaniae" en 1272. Mais, la domination angevine s'écroula, vers le milieu du XIV^ème siècle, sous les attaques de l'Empire serbe d'Étienne Dušan. 

Puis, les Albanais, derrière leur héros national, Georges Kastriot Scanderbeg (1403-1468), résistèrent à l'Empire ottoman durant près de vingt cinq ans, dès la fin du XV^ème siècle, alors que le fondateur de la dynastie serbe des Karageorges ne se souleva qu'en 1804. 

Véritable rempart de la chrétienté (antemuralis christianitatis), Scanderbeg fut même qualifié "d'athlète du Christ" (Athleta Christi) par Pie II (1458-1464) et le Pape Nicolas V (1447-1455) lui conféra le titre de "Champion et Bouclier de la chrétienté". Quant au Pape Calixte III (1455-1458), il dira à propos de lui : "Pour la foi et la religion chrétienne, il surpasse de loin en mérite tous les autres princes catholiques". Enfin, à la mort de Scanderbeg, le Sultan Mehmed II s'écria : "Malheur à la chrétienté, elle a perdu son épée et son bouclier"[1]. 

Enfin, l'Albanie fut amputée des deux tiers de son territoire par les grandes Puissances. Dès le traité de Berlin, puis à l'issue de la Conférence des Ambassadeurs à Londres, en 1913, la nation albanaise fut injustement démembrée entre l'Albanie, le Monténégro, la Serbie, la Macédoine et la Grèce.

C'est dans ce contexte difficile, qu'illustre successeur d'une grande lignée de gouverneur, Ahmed Zogu s'est imposé, d'abord comme grand chef militaire, puis comme grand chef d'Etat. Il consacra toute sa vie à la défense des intérêts nationaux et à l'édification des fondements d'une Albanie moderne. 

L'auteur souligne, également, l'importance du titre de "Roi des Albanais", car il cristallise toutes les aspirations d'unité nationale et la volonté farouche de rassembler tous les Albanais vivant dans les pays limitrophes. 

L'essentiel du reste de l'ouvrage est consacré à mon combat pour la cause nationale et la réunification de la nation albanaise. Enfin, le prince Leka II, l'héritier de la couronne albanaise, qui symbolise l'espoir à venir de nos compatriotes, est présenté à la fin du livre.

  Leka I^er Roi des Albanais